Suretle değil insan olmak.
Sadece insan taklidi yapanlar var.
Ama ne kadar da başarılılar.
Kalemi yazdıran,
Mürekkep mi sandın?
Sevda durdukça,
Kalemler mürekkepsiz de yazar.
Her vuruşunda,
Kalplerden kalemlere,
Bir çocuğun,
Balonları kadar mutluyum.
Patlasam da,
Bir nefesin sıcaklığıyla,
Yok olurum.
Mutsuzlukta derecem var,
Mansiyon değil hem de altın.
Tebessüm artık bana ar,
Bilmem nasıl hayatta kaldım.
Mutsuzun tanımını sormuşsun.
Hemen söyleyeyim.
Kimin seni yoksa,
İşte odur mutsuz.
Bir müzik kutusu,
Sanki hayat.
Çabuk ve hüzünlü çalıyor,
Hep şarkısını.
Biraz içini buruyor insanın,
Biraz titretiyor gönül telini.
Bir çeyiz sandığı şimdi yürek.
Katlayıp itinayla koyarsın yerlerine,
Zamansız sevdaları.
Kat izi olmasın istersin,
Arada havalandırırsın tek tek.
Seversin titrek ellerinle tüm anılarını.
Ateşten bir güldür sevda.
Yanmadan koklayamazsın.
Dikenlerini hiç sorma...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!