Hani güneş girmeyen eve,
Girermiş ya doktor.
Sevda girmeyen yüreğe de,
Kim girerse girsin.
Yapa yalnızlık diye bir yer varmış,
İnsan bunu gerçekten anlatamıyor.
Hani anlatsan bunu birisine,
O zaman zaten yalnızlık olmuyor.
Neredesin sorusuna,
Cevap istemiyorum.
Burada olmanı istiyorum.
Nerelisin?
Diye sorarlar bana.
İçindenim derim.
Sadece içinden.
Onun içinden.
O kadar yabancıyım ki her şeye,
Ne İngiliz,japon,fransız,
Sanki bu dünyadan değilim.
Herkes insan herkes insan,
Sanki ben aynı türden değilim.
Ayrı kitapların romanı olacağımıza,
Aynı kitabın satırları olalım dedim.
Ben kitap okumam dedi.
Ne yaparsın?
Her şey,
Bir şey ile başlar.
O şey ne mi?
Sadece inanmak.
Neyin var?
Diye sorduklarında,
Senim yok diyorum.
Susuyorlar.
Üzülme yokluğuma ne olur.
Bensizliklerinde yaptığın şeyler de olsun.
Mesela uzun yürüyüşler yap,
Bilirim sevmezsin çok, olsun.
Ne bileyim,
Bir şiir yaz,
Ben de buradayım diye,
Haykırmak istiyor bazen insan.
Objektifin önüne önüne zıplamak.
Ama her seferinde,
Poz bitmiş oluyor.
İşte buna,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!