Bu dünyanın da,
Bir acil çıkışı olmalı.
Bazen bir yerlerde asılı,
Küçük kırmızı bir çekiç arıyorum.
Kırıp atmosferin camını,
Kaçmak için tüm çirkinliklerden.
Gözlerin bir deniz olur serilir önüme,
Bir alaca şafakta umut olur.
Bir rüzgardır; kopar gelir dağlardan.
Bir ırmaktır uçsuz,
Dökülür yüreğime usuldan.
Acılar yoklar senli sensiz,
Gözlerin İstanbul olmuş sanki bu akşam,
Öylesine kederli,öylesine suskun.
İnsanlar geçer yüreğimden itiş kakış,
Sürükler hayallerimi kocamış kayıklar.
Gözlerinde bu akşam bir değil,
Damla damla İstanbul'lar.
Kimilerini görmek istersin,
Kimilerini gömmek.
Kimilerini de,
Kendi gözlerine gömmek.
Her yeni güne,
Onun resmiyle uyanayım diye.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!