Sergenle Herhangibirdunya Şiirleri - Şai ...

1571 gündür aya bakarım her gece.
Seni ararım, seni anarım.
Yarı ölüm halindeyim her gece.
Yarı beden atmaz, içim vurgun yeri.
Gittiğin günden beri hasretinle yaktın.
Ben bende değilim her gece,

Kusursuz bir fırtına,
Önce bir damla, sonrası durmaz sağnak,
Sırılsıklam eden tek kişilik vicdan,
Uğrunda yaşayacak biri, tek kişilik firar yeri,
Umrunda olmayan,
Ya da umurundaymış gibi hissedersin.

Gönül kapıları açık unutma.
Sönmez yürekte sevdan hatırla.
Belki tutamam ellerini,
Hercai menekşe çiçeği sana.
Gönül büyütür büyük bir sabırla.
Terk edilmez içimde senin nöbetin asla.

Uzak fener liman ucu seher.
Dimdik dik duruş kaşlarım çatık.
Gökte olmayanın rüzgarı.
İçimde hüzün ağlaması.
Sorsam sonra kendime?
Adım ne benim diye.

Gülün içindeki dünya sen.
Hayatın anlamı içimdeki gül sen.
Gece olupda kendime bakınca ben.
Kendime kendim sorunca soru yine ben,
Afallıyorum yine.
Bir burukluk gönül direği yamuk.

İki yabancıyız artık, çözülemeyen yarın gibi,
Seslenişlerin, dillerdeki cümlerinden belli,
Yazık ettiğini biliyorsun herşeyi,
Ağladığın şiirden, romandan belli.
*
Sorarsan nerede kaybettik diye?

Buda geçer yakıp yıkıpta geçer,
Acılarımı kopardım içimden.
Sorma sakın halimi, ağlatma beni,
Sen değil misin olmaz diyen?
Sen değil misin içimdeki gururu hiç eden?
Sorma sakın halimi ağlatma beni...

Yine gelemedin, yine dönemedin,
Kimbilir kaçınçı bekleyiş böyle?
Alsancak limanın yanı, kaldırım kenarında,
Bir akşam güneşinin altında.
*
Havadaki son kuşlar döndü yuvaya,

Sonbahar, güz mevsimi,
Ellerimden çekilişine ne demeli?
Sanki üşüyorum, çaresiz bir titreme,
Sakın aldanma ağladığıma.
*
Bir gurur, bir serzeniş, içimde deprem,

Yanlızım yıldızlar sönmüş,
Karanlık bakışlar, gök göçmüş,
Mehtap kara, eller semada,
Yanlızım ben kendi karanlığımda.
*
Son haykırışım olsa, içim dışıma çıksa,