Şerefsizler Variken Şiiri - Veysel Şimşek

Elden birşey gelmez kendime küstüm,
Bağırsamda kimse duymaz hep sustum,
Sanmaki bu dünya düzelir dostum,
Şeytan insan birbirine yâr iken.

Göz açtırmaz masumlara hainler,
Tellal leş kargası suskun Şahinler,
Ne sevilen belli nede sevenler,
Bu dünyada şerefsizler variken.

Dünya terse dönse bundan iyidir,
Hırsız olan masumların beyidir,
İçinden çıklmaz dünya derin kuyudur,
İki ayaklı kör şeytanlar variken.

Bal tutanbal yalar ortak arıyla,
Harem kurar gezer kızla karıyla,
Say say bitmez şerefsizler sürüyle,
Bu dünyada böyle insanlar variken.

Fırsat bekler tilki ile çakallar,
Düşün düşün bazen durur akıllar,
Dolsada boşalsada bütün okullar,
Ne olurki şerfsizler vaiken.

Bazı insanlar ta doğuştan zibidi,
Yedisinde aynı olan yetmişnde düzelmez ebedi,
Köpeğin yanında nankördür kedi,
Aç gözlüye koca dünya dar iken.

Veysel derki kimse olmaz hakkına razı,
Azgın bu nesilin evlatı kızı,
Ne düzeni kalır ne tadı tuzu,
Bu dünyada şerefsizler variken.