Şerefsiz Şiiri - Ertuğrul Bolten

Aşığım diyorsun ya, olmaz be arkadaş.
Aşk eğreti durur senin üzerinde.
Alışırız; ben çok seviyorum diyorsun ya.
Alışamazsın düzenbaz çünkü
senin bünyen aşkın yükünü kaldırmaz.
Aşk; kıymet bilmeyenlere yakışmaz.
Keşke olsaydı azıcık gurun, şerefin;
alır da koyardı gönlünün saraylarına,
seni tutar da sultan ederdi, bakir düşüncelerine...
Ama sen talan eden kırıp döken o ise
toplayan, sarıp sarmalayan olmuş her zaman.

Bak arkadaş; isyan ediyor,
bağırıp çağırıyorsun ya haksızsın.
Şimdi sorsam sana;
utanmadan bu dünyaya aşk için
geldiğini söylersin.
Tabi; sana göre baban aşk tanrısı eros,
sana göre yaşamındaki herkes
senin için bir ihsan bir lütuf.
Hadi oradan be çakal!
Hadi oradan be, seni kendini bilmez densiz!
Desem ki sana Aşk nedir? Aşk senin için ;
üç harften öteye gitmez şerefsiz!
Yaşam dan, saygı dan, sevgi den bir haber
kırdığın gönülleri görmez de
Ondan bundan merhamet dilenirsin,
seni ne idiği belirsiz.

Hayat satranca benzer arkadaş,
hayat aslında bir oyundur.
Sen piyonların peşinde koşarken,
o çoktan şahı mat etmiş,
ama gururlu, ama mağrur.
Uzaktan kıvranışını izler durur.
Sen yalanların ile eylenirken
o doğrulara dayayıp ta sırtını,
çoktan atmış kalbinden seni.
Korkuları yok ki onun ne başını öne eğdi,
ne de kimsenin karşısın da diz çöküp el etek öptü.
Ne yalanlarla oyalandı ne de sen gibi
yalancılara aldandı.
Utan desem utanmazsın şimdi,
bilmezsin o duygunun anlamını.
Ey edepsiz! Ey hayasız!

Ah vefasız ah vicdansız, ah sevgiden saygıdan uzak
iki paralık olmuş ahlaksız.
Aşkın yükü nasıl ağırdır bilir misin sen?
Söyle; sevmek kim? sen kimsin?
Verdiğin sözleri ne çabuk unuttun?
Ne çabuk inkarı kendine kalkan ettin.
Yalanlarına aldanan yürekler
nasıl da kırılıp dökülmüş o kirli ellerin de.
Doğruların döküldüğü dillere
kelepçeler vurmaya çalıştın.
Aşkı alet edipte amaçlarına
çamurlar atar oldun ya o güzel yüreklere.
Vallahi sen insan değilsin,
vallahi sen bu dünyaya gelmiş
en çirkin, en çirkef yezitsin.

Oysaki hayat; sevgiyle güzel, aşk ile özel...
Oysaki hayat; doğrulukla güzel, dürüstlükle özel...
Oysaki hayat; onur ile güzel, şeref ile özel...
NANKÖR !!!
Kaç garibin ahını aldın?
Kaç masuma mezar oldu o yalanların hadi söyle?
Seni kıymet bilmez çapsız!!!
Seni isyankar kalpsiz!!!
Anlatsana! Ne geçti eline?
Anlatsana! Kaç kalp kırdın o kahrolası dilinle?
Senin hayatın yalan be,
senin aldığın nefes bile haram sana nankör! Haram!