Bırakmadı hayat, koşturmadı bir türlü, ayaklarımı bağladı...
Kamburlar yerleştirdi sırtıma, hepsini kenetledi, sıraladı...
Özgürlüğü rafa kaldırdı, zalime tahtı, bana tabureyi bağışladı...
Genç yaşta terk etti siyah saçım-sakalım, yerini beyazlar aldı...
Güneş yasak bana...yıldızlar, deniz, rüzgar, ay, bulutlar yasak...
Demli, buğulu bir çayın ardından sıcak tene deyip yatmak yasak...
Haykırmak bile...Hatta kaderin yakasına yapışıp hesap sormak...
Buzlu rakıyla bir dilim kavun...Ve bir şerefe demek bile yasak...
Kayıt Tarihi : 2.11.2015 15:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiiri cezaevinde bulunan Ufuk Ülgüdür kardeşime hitaben yazdım
![Seyit Çalışkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/11/02/serefe-demek-yasak.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!