Serdar Yıldız Şiirleri - Şair Serdar Yıldız

Rahatlat beni.
Geldim işte.
Tam istediğin gibi yine
Gece ve ben ellerinde,
Sarhoş belki de.
Ah İstanbul,

Aşkını unuttuğun güne savuruyor zaman beni.
Hesapsız vücutlarda gizli kalmış matemlerin
karşı kıyılardan duyulan çığlıkları arasında
ve yok oluşların onursuz kokularında intiharımı seyret şimdi.

Seyret ki; taş kalpli olmadığını bir kez olsun göster bana.

Bir sis bulutuydu soran seni.
Ayırlmalıydı anlamını.
Kuş kanadında esen rüzgâr belirtileri sanki
beni sana vurarak yaşattıkları.
Kim inanabilirdi ki? ...

Beni terk ettin...
Hesapsız, sorgusuz
Ve sualsiz.
Mecbur gittin...
Bir gidişlerini sevemedim.
Seni aniden özledim.

Bensizsin...
Yalnız bensizsin.
Yokluğum
basit bir sokak kemancısının şarkılarında.
Aşkımsa henüz yağmalanmakta...
Dinini asırlardır arayan

Sabırla saklıyorum son sigaramın dumanlarını lanet ciğerlerimde.
Öksüz bedenim isyan ediyor selamete.
İsyan ediyor yüreğim boğulmalarına ve sensiz geçen soluksuz bekleyişlerine,
yürüyemeyişlerine.
Maksat; seni saklayan bir roman yazmaksa;
evet, isyan ediyor ellerim kendi boşluğuna.

Geçen seni sordular,
ne diyeceğimi bilemeden öldü kuşlar.
Çünkü var olamamıştın daha yanımda.
Yas tutacaktı elbet yüreğim.
Belki kan tutacaktı.

Sevişmek lâzımdı herhâlde
o uykusuz, o yosma gecelerde.
Kabullenirdi eminim,
terli terli yaşasak bile.

Kim demiş lâyığı buydu diye?

Lafımdan geçti rüzgar
okşamadan menteşelerini
kayalara çarptı
aşkım
kayboldu.
Kayboldum camdan bir kitabın sayfaları

Tren camında bir kız var.
Saçları ve teni alabildiğine kumral.
Tren camında bir kız var.
gözleri kısık,
bakışları bilinmez....
Bilinse de söylenemez.