Ölümün karanlığında
Var olan bir resim
Acıyla kopyalanmış
Hayatımın ortasında
Yakıyor gözlerimi
Geçer bu hayattan her şey akarcasına,
Bizden geçtiği gibi sevdanın,
Gözlerde parıldayan bir zamanlar sönmeyen o ışık
Rüzgârın söndürdüğü mum alevine dönerken
Dönüşümü olmayan bir atığa çevirir kalbi.
Şimdi ne koşmak ne durmak faydasız gibi
Bilmezsin belki ama
Belki hissedebilirsin
Değerlisin benim için
Kızabilirim sana
Belki hiç konuşmayabiliriz
Belki yollarımız kesişmeyebilir
Seni sevdiğime inanma sakın
Dilimden dökülmedi basit kelime
Bir hüküm gönlüme verildi ama
Tarihi bir taş yapıt sandı gözlerin
Huzurunda saygıyla eriyorum ben
Sevdiğim hayat,
Aşkı yaşatan ilki olduğum,
Son dünyam gibi, kafamda güzel
Bıraktım bugün her şeyi, bıraktım,
Her şey güzel görünmesi için
İçinde anason kokan alkolden
Sen giderken
kaybolana kadar izliyordu gözlerim
Her günün sonunda
senden ayrılmak zor gelir oldu
İsmin kalbimde bir kalıba
istesemde sığmıyor
Sesler arasında
kaybolan nefes
Anlamsız işlevlerde
mantık arıyor.
Beyin yoruldu artık
anlamaya çalışmaktan,
Koca bir dünyayı
Sığdırdın gözlerine
Yazdığın satırlarda
Destan oldu her kelime
Seni anlamak demek
Sen kısa bir zamana sığacak kadar dar mısın
Yoksa hayatımın takviminde solmayan bahar mısın
Gecesi bir gündüzü bir istersen kalbime gir
Yıldızlar başka parlar farklılaşır bu şehir
Hiç kimse anlamasın yüklemesin bir mana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!