Serap Tepedelen Şiirleri - Şair Serap Te ...

Yasaklar içinde yakalandı gece
Oysa gecenin hiçbir suçu yoktu,karanlıktan başka
Örtmek istedi tüm kötülükleri
Kapkara giysisiyle
Yine de suçladılar onu
'Gece'diye...

Düşeyazdım bir düşün içine

düşmekten son anda kurtuldum

gerçekleşmeyecek düşlerin düşünü kurmayı,yasakladım kendime.

Bütün renkler benim olsun istiyorum; olmuyor./siyah-beyaz bana aşık,renklere geçit vermiyor.
Bütün neşeli ezgiler benim için çalsın istiyorum; çalmıyor./ağır makamlar bana tutsak,eğlenmeme izin vermiyor.
Gökyüzü hep aydınlık olsun istiyorum; inadına kararıyor./yıldızlar ellerimden tutmuyor.
Umutlar bir gül tomurcuğunda saklı biliyorum; umuda eş yürek istiyorum/umutlarım da birer birer tükeniyor...
Biliyorum hep aynı olmayacak gün ve geceler/ İnadım alt üst edecek tüm karamsarlığı.
Düşlerim hep gece yolculuğuna çıkmayacak...

Zeytin karası gözlerinde bir çisilti
Bir çisilti ki,sessiz sakin değil
Öylesine değişken,öylesine deli dolu
Yüreğinin devingeni mi vurdu gözlerine?
Beyninde kopan o fırtına niye?
Söyle çocuk,söyle haydi

Düşlerim vardı; kırmızılı,yeşilli,morlu...Renk renk,cıvıl cıvıl.Her bir rengi kucaklamak isterdim.Ellerimi iki yana açtığımda, içimi renklerle öyle bir doldururdum ki...Fırçam yoktu ya da boya kalemlerim olmadı hiçbir zaman ama ben,parmaklarımla renklere dokunurdum.
Yüreğimi kırmızıya boyadım,ateş rengini verdim ona.Sönmesin hiçbir zaman diye.Saçlarımı turuncuya boyadım; farkedilen olmak istedim.Gözlerim yeşildi,yemyeşil.Bedenim,ayaklarım masmaviydi,denizin güzelliğini almak istedim.
Ben,renklerin çocuğuydum.Zaman zaman vücudumdaki bu renklerden bazıları ön plana çıktı.Çocukluğum maviydi; gençliğim kırmızı,yaşlılığım yeşil olacaktı.Eminim yeşil olacaktı.
Şimdi,renkleri arıyorum.Her biri, birer birer kayboldu.İlk önce mavi uçtu gitti elimden.Sonra kırmızı terketti beni.Yeşile sığınmak istedim.Elinin tersiyle öyle bir itti ki...Renksiz kalemlerimle başbaşa kaldım.Kalemlerden biri parmaklarıma dokundu,korktum.Korktum çünkü her dokunduğum kalem,ya siyah oluyordu ya beyaz.Yüreğimin kızıllığı nerede? Siyah; 'ben varım ya! 'dedi.Karaya boyanmış bir yürek artık alazlanmaz oldu.Tutkusuz,dingin,bir köşeye çekildi kaldı.
Böyle olsun istemedim ben.Bembeyaz oldu bedenim.Ne bir mavi,ne bir yeşil,ne bir kırmızı oynamıyordu benimle.Renkler terketti beni.Renksiz,tatsız tuzsuz bir insan olup çıktım.
Bir ışık arıyorum şimdi.Beyazdan öte...Turuncu bir ışık.Bir yerden,bir köşeden biraz uzatsa başını,yakaladım mı bırakmayacağım onu.Turuncunun ardından kırmızı,kırmızının ardından yeşil,yeşilin ardından mavi gelecek.Gelecek biliyorum.Siyah-beyaz gecelerin ardından doğan bir güneş ya da renksiz düşlerden uyanışın son bulduğu bir sabah olacak.

Desem ki;
özgürlüğü yüreğinde gizleyen
bir mahkûm örneği
demir parmaklıklar ardına sıkışıp kalmışsan
ve sen,
dayanılmaz bir sancının tam da ortasındayken

Gün hep geceye gebe kaldı
doğuramadı bir türlü.
Oysa ne çok şey ummuştu
gecenin batımından
yeni bir sevgi gelecekti ardından
yeni bir umut belki.......