Ön söz
Bir kaç günden beri Şerahil Laçın'ın şiirlerini okuyorum.Beni kanatlandıran,düşündüren,alıp savuran,yüreklendiren şiirler.Doğrusu Şerahil Laçın'ın güçlü bir şair olduğunu bilmiyordum.Gerçi her Azerbaycan Türkü ya şairdir ya da şiirle hem haldır,ama belirli bir şiir çizgisinin üzerine çıkanlar da çok değildir.
Şerahil,şiirin öz cevherini bulan,onu bize cömertçe veren şairler arasında.
Hani bizde bir iddia vardır.Derler ki; 'Tıp fakültesinden her şey çıkar,arada sırada da doktor çıkar'.
Şairlerimiz,hikayecil ...
Her akşam dertlerim döner içime,
Arılar yuvaya doluşan gibi
Ben ele ben boyda dert peteğiyim,
Bahtım kışa düştü, güllerim soldu,
Çatmadı ömrümün yazına gönlüm
Elleri koynunda kaldı, buz oldu,
Bir ocak bulmadı kızına, gönlüm.
Vurgunsun özüne yaman, diyorsun,
Dünyanın gözü aşında,
Bu ne kavgadır başında
Kalmaz sortugdan* döşünde,
Sütün ay Vatan,ay Vatan
Çakal dadanıp 'irtmey'e*
Orası doğmadır orası vatan
Yok mudur Bağdadın dadına çatan
Utan insan oğlu,halinden utan,
Ne bu insanlığın mayasında şer
Irak’ı bizlere irağ ettiler
Birce yol görmesem açılmaz eynim*
Düşmez ne çiçeğe,ne güle meylim
Bakıp cemalına ölmeyim,neylim,
Dudak öyle güzel,göz öyle güzel
Nazını çektiğim nazını gizler
Hele çoktur demediğim,
Sözüm dağlara-dağlara
Bir gün gerek şah mısramı,
Düzüm dağlara-dağlara.
Gelen eder göç,bilmedim,
Sevinci bin yığın derdi bin yığın
Olmaz umurunda içip yediğin
Bir sırlı alemdir yürek dediğin
Maddenin ma’naya geçtiği yerdir
Burda cennetini hak edenlere
Mahşerdi sonu,ezeli
Haramdadı yüz-yüz eli
Dedim ki dünya düzelir
Ömrüm geçti hayalette
Talihten bahttan uslanmam
Ezelden hiç idi gözümde dünya,
Aldı öz dünyamı başına gurbet.
Göçende beş arşın bezimdi dünya,
Beşine vatandı, beşine gurbet.
Derdinle yaşıtım, yaşıt,ay vatan,
Siz bu yurdun bağrına ekilen tohumsunuz,
Birer- birer yeşertir sizi vatan toprağı
Sizler de gürub* gibi çekilip yok oldunuz,
Güneşle doğarsınız,tan yerinde,sübh* çağı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!