Memmed Emin Rasulzade’nin mezarı
başında düşünceler...
Selam,Üstat! geldim seni gurbet elde ziyarete,
Geldim ki hal ahval tutak,memlekette ne var,ne yok.
Batıdan bir ışık doğmuş, aç gördüğün o millete,
Bu gönül gam otağıymış
Akşam sabahı ağıymış
Dert derdimin ortağıymış
Sevinc demez ne hallıdır
Saadet deyip çağlama
Gamlı gözde yaşlar teki,
Hakka feda başlar teki
Dergahlarda kuşlar teki,
Süzen semazen gibiyim.
Yaprağım yok dallarımda,
Sen bilirsin,doğru kimdir,yalan kim
İyi bizi yaman güne salan kim
Hiç bilmedim ölen kimdir,kalan kim
Ayrı düştüm hayır şerden ay eller
Yollar da yok, koynunuza geleyim,
Kız,gelip yanında ben bekçin olum,
Her yeten taş atar bar ağacına
Bir ömrün payına düşer bir ölüm,
Sen her gün çekersin dar ağacına
Talihten yarıma, aşktan yarıma,
Bu da Derbent eli, bura da vatan,
Bu yurt niye böyle çilik-çiliktir*
Bana benim tanrım çektiği sitem,
Düşman becermeyen düşmençiliktir*...
Bu da Narın kale: - mimarı babam,
Eydi dert şelesi düz kametimi,
Ben nere harcadım bu servetimi
Verdim şuhluğumu, taravetimi,
Verdim gençliğimi yıllar ağzına.
Kavurdum nağmemi kalbin yağında,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!