Serabından kervanlar göçtü

gam içinde, keder içinde
bela yağmurları gökten yağarken
hiçe dökülüp gitmek varken
bir denizi ummanda
fena fillah bulmak gerek

gene bir tan düşer gönlüme
yeniden doğar şuurumun ışığı
kalbimde bir pıhtı büyür de büyür
sonra çözülüp kana karışır
kanımda dolaşır ince bir zehir
bir tenden bir tene
bir candan bir cana
bir seyru sülüke girmek gerek

batınıma açılır bir kapı
can ,canan, sevencan orada
bir damla kandan müteşekkil
her zerresinde bir kara sevda
her katresinde dalgalanıp çırpınır
bütün tecelli denizleri
bütün aşk fırtınaları
bir seyru fillah bulmak gerek

ben gönlümü ona verdim
ilk ve son olana yöneldim
ufki boyutlarım çizildi
serabından kervanlar göçtü
baştan aşağı aşkla doldum
ben aşkımı ayan gördüm
hayal rüya neme gerek

yürek sevdaya gark olunca
ne benim ki var ne de onun
onun ki onun, benim ki benim.
her aşk bir kez yaşanır
onun ki onun, benim ki onun
bitmeyen aşklar çile çektirir
her şeyden vazgeçerim
her şey onun bende onun
ölmeden önce ölmek gerek

redfer