Ser Hoş'un Gömüldüğü Yer Şiiri - Nil Alaz

İnsan coğrafyasında çok yalnızsın
Ben yalnızım sen yalnız o yalnız

Ey depderin deniz
Sürüklenmeyi durdurmak ne mümkün
Gemiler yol alırken ardında bıraktığı köpük
Dalgalı dalgalarla dövüşüyor rampacılar
Borda bordaya seviştik
Bir melez suyu içtik

Hilesiz
Rakı da içtik
Şarap da içtik
Sözlerimiz benekli kelebek
Mayalandıkça uçuştular
Damıtıldıkça bir daha çarptı gerçek
Bir kızıltılı kadehimiz
Doldu dolduk boşaldık

Vav he
Herkes
Sabahın ilk ışıklarıyla
Ana rahmine geri döndü

Sılairahim
Merhamet edenmiş Tanrı
Ufukları karartmakta karaltılar
Saklar mısın babanın kardeşi ısırgangilleri
Sağır mısın kör müsün
Dokunmaz mısın açık yaraya
Yaralar usul bilir
Bilmez

İçimde tarifsiz bir eziklik var
Suyun göğü neden bu kadar kır kirli
Bütün dalı kırıldığından mı
Toprak yolu yokuşu dönemeçli
Öldürüldüğünden mi
Unutulduğundan mı masum insan

Yeni doğan övülmüş memenin dik başını bulur

Neredesin sütünle bizi boya
Neredesin yarınsever faça boya
Neredesin MAVİ bahis
Neredesin ümit görür
Ağaç baba göz demiri

Gözü yeşil yamyaş orman nene
Kim bilir bu sefer
Geminin söküme gideceği son seferi midir

Meşru, gayrimeşru, ölümlü, ölümsüz, çocuklarının sayısını bilen yok.*

*H.Taner