Sensizlik Depremiyle Yıldızlar Düştü

Ölümsüz bir anne gerekir her çocuğa;
bundandır
bende kelimelerin ölü doğması...


Ölümün bile yenik düştüğü
gözlerinle bana bak;
taş katılığına büründüm
bu neyin nesi
ne olur Sen okşa yüzümü!


Hayat yenildi,
evimizin önünden ölüm geçiyor!


Anne
sen gittin;
koyup bir başıma,
bırakıp karanlıkta ninnilerimi,
gurbetlerine saldın yüreğimi...
İnkâra yeltenmem,
gözlerimin yokluğuna alışması gerekli!

Bütünlüğümüz bozuldu;
yetim kaldık
ömrün kıyısında,
öksüz kaldık
duran zamanın karşısında...

Ve çok küskünüm Seni hatırlatan her şeye...

Sen gittin,
tüm sonralara yakarış ekledim.
Ayrılıkların dilini çözemez oldum,
budandı bahçemin tüm çiçekleri...
Geceler iniyor şimdi miadı dolmuş odama
yıldızlar saçlarıma dolsa ne çıkar
hasretin yankılanıyor duvarlarda...

Anne,
babamın incinmiş sesiyle
nasıl gelelim sana?
Dağlanmış ciğerle
rüyalarına nasıl varalım,
yalvaralım gel diye...

Güneş yitirmişken sıcaklığını yokluğunda
katrana bulanmış göğe mi soralım seni?
Bulutlar bahsetsin mi senden
ve duyurabilsin mi sesimi yıldırımlar?
Memesinden zifir zerk ederken gece
anne duyar mısın
aklımın durduramadığı sesimi?

Anne;
sen oğul ikliminde bahar
sen evlat şahikasında ürperti, kol, kanat
sen çocuk uçurtmasında gökkuşağı...
Ben bir gülücüğünün dilencisi,
bayram sabahı gözlerindeki şeker,
en hasta gecede
ellerinden pişirilmiş
bir fincan ıhlamur tutkunu...
Sen ruha üflenen sabır,
ben senin adından kopan hece!
Sen özüsün
rüzgarın yüzüme sunduğu sevginin,
ben sevgine muhtaç yaşamın heyulası ...

Sen ilk aydınlığı sabahın,
ben o aydınlıkta uyanan öpücük.
Dert hep senindir
çığlık çığlığa payına düşen bu,
serçeler ve leylekler sana imrenir oysa...

Nasıl da tarifsiz bir tefsir var içimde;
sesimi ninnilerine kat,
düşkünlerine
seni özleyenlerine kulak ver!
Duymamazlıktan gelmezsin sesimi,
değil mi anne?

Sen gittin;
hayallerim çarptı musalla taşına,
umuda ateş düştü ayrılığınla,
hasretinden gözyaşları şimdi ağıt denizi!
Bir secdelik kapanışla
yürekler bedenleri terketti.
Söyle nasıl avunalım?

Merhametine, en çok
kalbinin yumuşaklığına muhtacım!

Uyan artık uykundan;
gel ey anne
bir fısıltıyla gel
bir masal ile gel
sar kollarınla beni
gir odama yeniden...

Sana muhtacım;
bil ki en çok
kokuna muhtacım!