Sensizlik Şiiri - Selçuk Yılmaz

Hüzünlü bir sonbahar akşamında
Rıhtıma inen sokaklarında bulmuşum
Çisil çisil yağan yağmurla bir kendimi.
Bir olmuş damlalar ve gözyaşlarım,
Mazi depreşiverdi Islanırken saçlarım,
Bakışlarında vardı rüzgarın serinliği,
Çaresiz adımladım sokaklarında,
sensizliğin efkarını.
X X

A dostlar nerede o günler ve aradıklarım
Belki duyulmaz hiç boşuna haykırışlarım,
Buğusu çökmüş silik resminde gözyaşlarım,
Poyrazına kapılıp ararken geçmişteki izlerini,
Adımladım ıslak arnavut kaldırımlı sokakları,
Tırmandım daracık kıvrımlı yokuşlarını,
Çaresiz adımladım sokaklarında,
sensizliğin efkarını.
X X

Güldü loş sokak lambaları kederime
Aşı boyalı yaşlı evler acıdı ki, sorma halime;
Haykırdım adını kaç kez yalnız sokaklarına,
Çınladı ismin kimbilir kaç evin duvarlarında;
Çaresiz sırıl sıklam dolaştım kıyısında rıhtımın,
Kaç vapurlar geçti sensiz, boğazında İstanbul un;
Çaresiz adımladım sokaklarında,
sensizliğin efkarını.
Eylül 2001