Sensizliği yutkundum Şiiri - Mahmut Çiçe ...

Bu gece sensizliğin yutkunmalarıyla
Hüzünlerin deşmesiyle kanatmasıyla
Özlemlerimin durmayan çığlıklarıyla
Gözyaşlarımın hasretine akmasıyla
Dudağıma bulaşan korlaşmış sözlerle
Seni anlattım yıldızlara
Anlattıkça söndüler tek tek
Kursağıma sensizliğin karanlığını
Doldurdular
Duyguların anlatılmayan kezzap basmaları
Kalbimdeki acılarını parçaladılar
Öyle zor ki
Anlatmak her kelimede sensizlik
Kayboluyor
Resimlerin öyle doğuyor ki
Doğarken ben kendimi kaybediyorum
Ardından sensizliğe kulaç atıyorum

Kahvenin telvelerinde seni ararken
Kahve fincanı kırıldı
Yıldızlar kayarken seni dilek tutacağımda
Hepsi söndüler
Ağaçların dallarına sensizliğin eşarbını
Bağlayacağında dallar boyunlarını büktüler
Sokak kaldırımlarının soğuğuna
Sensizliği soğutayım diye uzandığımda
Özlemlerimi ısıttılar
Rüzgârın esmesine anılarını serptiğimde
Geri bana gönderdiler
Kâğıtta dökeyim dedim duygularımı
Kâğıt buruştu kalem yazmaz oldu
Sanki hüzünlerin nefesime idam sehpasını
Kurdular
Ben de seni sensizliği götüreyim dedim bu akşam ezanıyla
Sevdam toprak olsun
Selalar üzerimi örtsünler
Sevdiğim
Ömrüme karışsın güller
Bana kalsın dikenler
Sızlanmalar
Elveda