Sensiz Tren. Şiiri - Servet Alkan

Her sabah
Bir tren geçer burdan
Sen; yalnızlığında
Ben; sahipsizliğinde
Dertleri Çıma ile bağlı
Usulca ve Sessiz….

Fakirdir yolcuları
Kirli elleri.
Yırtık elbiseleri
Kısır bir Deveran
Ekmeği,Hasreti ve
Umutsuz yarınları
Esperanta Dilleri…

Her Sabah
Bir Tren geçer burdan
Kokusu ağır
Vagonları hantal
Ve Bakımsız…
Gelmiştir artık
İftirak Vakitleri…

Hasretin
Fakirliğin
Sahipsizliğin
Kokusu ağır olur Sevdiğim….

Her Siren
Vuslata özlemdir
Karanlık hayallere
Müzevir Saatler
Öyle mahçup
Öyle Kederli….
Her Nefes her bakış
Izdıraptan bir Ulak…

Umudu yoksa
Sevinci uzaksa
Velhasıl;
Ölü Canların
Yüzleri Mahçup olur Sevdiğim….

Her Kompartman
Başka bir ezilmişlik
Yeni yetme öykü;
Eli boş,yüzü kara
Aşılmaz bir Aşıt
Her Vagon
Yeni bir sahipsizlik..

Her Sabah
Bir Tren geçer burdan
Makinesinin sesinde
En acı ayrılık türküleri
Geride kalan Gazal
Gönülde pembe karanfil
Yol ayrımında
Argın Hayat hikayeleri…

Gidecek yeri
Aşı,Ekmeği
Sadece bir Tenhalık ömür ve
Hayalleri,düşleri olmayana
Gürültü Ninni olur Sevdiğim
Her Çalak’a
Yeni Çedik gerektir Sevdiğim…

Rötarlı tren duyduğunda
Bilki Sensizliği çekememiştir
Barka eylenmiştir dertler
Yalnız bir Canın
Ölüm hariç Vakite
Acelesi yoktur Sevdiğim…..

‘’Zührem; Birgün Seni de Cehenneme inat; alıp getirir mi 1018 no’lu Sahipsiz Tren? ’’