Sensiz Sevmek Şiiri - Emre Aydın 4

Feri sönmüş bir çift göz çizdim aynalara,
Kaynadıkça içi buğudan göz yaşları süzülüyor,
Öfkeli ama sadece bana,
Ne zaman selamlasam kalbime çivilerle saldırıyor.

Dehşetli güzel düşlerim vardı,
Ondan baktı gözlerin korkuyla belki,
Sağlığına içilsin şimdi,
Kendime verip tutamadığım sözlerimin hepsi.

Caddeler bomboş artık gönlümde,
Adımlara hasret kaldı kaldırım taşları.
Ne kırlarda açan çiçekler kaldı,
Ne oyun oynayan çocukların cıvıltıları.

Kulağını eğ, dinle toprağı,
Derinlerde yanan bir ateş var,
Kırdım dünyanın kalbini yokluğunda,
O yüzden bu hüzünlü yağmurlar.

Acıma buzdan oyma bu ellere,
Kır gitsin değmedikten sonra ellerin,
Sabrın sonu hüsrana varmış,
Solmakmış kaderi bütün karanfillerin.

Bağrım delik deşik, ellerimde kara bir balta,
Kırarım belini filizlenmiş bütün umutlarımın,
Şüphem yok güneş doğar bir gün ama
Biliyorum kesecek aydınlığını bulutlarım.

Şimdi kamburum daha belli her zamankinden,
Daha da çekeceğim var belli, bitmemiş seferim.
Yokluğunda başladım, sensiz de devam ederim
Ben, seni sensiz de severim.