Sensiz harfler ıssız Şiiri - İlyas Kaplan

gitmek bazen
uzaktakinin bize aşina gelen sözüne de uzanır
o bize ait hatırayı
uhde ya da umut notlarını hatırlatır
hangi yolla ele geçirdiysek
aynı cümlelerde buluşturan
hayat tarzını
nasıl elde ettiğimizi anımsatır

giderken
ardından gitme diye yalvaran çığlıkları hatırla
gitme, kal diyen dostların feryadına
bir daha kulak ver
gitmek candan olmaktır aslında
hep öyle oldu

oysa gitsen de kalsan da candan olacaksın
zaten canlı kalmayacaksın
öyle diyorlardı
bil ki kardeşim gök kubbe altında yaşayan
yeryüzünde hareket eden her ne varsa
gün gelecek gidecek

kalmaya direnmenin kime faydası var
vakti geciktirmek kime hayat bahşeder
durduramadığın zamanı bir anlamla doldur
önünü alamadığın can verişini
bir sevdanın pazarına sür
tükenmeden sat canını

değeri düşerken değil
değerli bir bedele ver ömrünü
razı ol gitmeye
öncelediklerini ertele
ertelediklerini öncele

gidenlerin ardından ağlamak değil ki görevimiz
her gidişten yeni filizler çıkarmak hayatımıza
ağlamak değil sadece işimiz
kendimize yeni başlangıçlar yapmak
onurlu bir gidişin bedelini
seve seve üstlenmektir

ey yolcu
ardına bakmadan yürüyen can
ciğer yakan, yürek sızlatan
bize candan öte bir değer yüklemek içindir
hayattan öte bir sevda taşıtmak içindir
gitmek…

oysa
parçaları birleştirmeliydin
varlığın anlam ifade eden bir kitap olduğunu
göstermeliydin dağın, taşın, toprağın, suyun, havanın
okunmalıydın ağacın, ovanın, yerin, göğün, gecenin gündüzün sıralanışını
öyle dağınık,
öyle ifadesiz kalamazdı varlığın

bir şey söylüyor olmalı
söz kesilmeli alem
parçalanmışlığın üzerine çıkmalı
anlamsızlığın kuyusuna düşmemeli.
okuyan olmalısın
okuyan olmazsan
anlamsızlığın en talihsizine kurban olacaksın

varlığın çelişkiye dönüşecek
şuurun yetim kalacak
aklın yük olacak başına
kalbi azaplar içinde kalacak.
emellerin diken olacak
hasretlerin yakacak

buna razı değil
insanı insan diye var eden
razı değil insanın anlam kaybına
yakıştırmıyordu sana avareliği
olacak şey değildi senin boşlukta yürümen
yoksa düşerdin
ortada kalamazdın
aşağıların aşağısına alçalırdın

dünyaya gelişin
insanı düştüğü yerden kaldırmak içindi
sen geldin diye
yağmur
kalpler çorak kalmasın diye sağanaklaşıyor
toprağında saklı baharlar uyansın diye
dokunuyordu damlalar yüzüne

önce sen
her şey senden sonra
sen, öncelerin de öncesinin anlamıydın
muradını anlatıyordu seni var eden
her şey senin uğruna akıyordu

sen diye çağıldıyordu nehirler
sen diye yükseliyordu gökler
sen diye doğuyordu güneş
gece, anlamın gözbebeği
yıldızlar, anlam gömleğinin ışıltılı yırtıklarıydı
sessiz taşlar
sensiz harfler ıssız
kimsesizdi

kim ki kuşkularını terk edip
ruhunu su içirmeye koşturursa
yürürse yarına
kim ki can endişesinden sıyrılır da,
canan uğruna can verecek teslimiyete
erişirse

ki gözyaşı akıttığı kadar
ki matemi için ter döktüğü kadar
ki uğrunda can verdiği kadar
şahittir gitmelere

redfer