Sensizlik
Çöl ateşinde kavrulmuş
Bir insana verilmeyen soğuk su
Sensizlik
Gecenin zifiri karanlığına
Düşemeyen küçük bir ışık
Sensizlik
Bahar geldiği anda açamayan gül
Güz geldiği anda dökülmeyen yaprak
Kar yağdığı anda üşümeyen toprak
Ewet sensizlik
İki milyon kişi içinde benim yalnızlığım
Acının tam ortasında sessiz çığlığım
Sağlıklı iken sızlayan sol yanım
Sensizlik işte nerden bileceksin
Sen kaç defa sensiz kalacaksın
Kayıt Tarihi : 26.12.2013 02:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!