Senli Dünyam Vardı Şiiri - Ramazan Eroğlu

Benim senli bir dünyam vardı
O dünyama yağmur, kar
Bir başka yağardı.
İsmin, rüzgârın dilinde şarkıydı
Gecelerim aydınlıktı
Gecelerime hayâlin doğardı
Ben senli dünyada mutlu,
Yarınlardan umutluydum.
Senden aldığım güçle
Her engeli aşıyordum.
Ne de olsa ben
Senli dünyada yaşıyordum.
Gönlümün kanadı olmuştun.
Sevinçten uçuyordum
Kulak vermesem de
İçimden gelen bir ses,
Farklı şeyler söylüyordu.
Aldırış etmiyordum
Ben sana güveniyordum
Gönül bağlarımızın
Kopmayacak kadar
Sağlam olduğunu sanıyordum.
Birlikte geçen günlerimize
Dönüp baktığımda,
Her şey güzel gidiyordu
Arada bir yaptığın şakalar
Beni korkutsa da
Şaka deyip geçiyordum.
Bu şakaların bir gün
Gerçek olarak karşıma
Çıkacağını bilmiyordum.
Seni ölesiye seviyordum.
Yine seninle buluşup
Bir yere oturmuştuk.
Yediklerimden bu defa
Tat alamıyordum.
Yemeklerin tadı, tuzu değil
Gülüşlerin eksikti.
Her lokma boğazımda düğümleniyordu.
Sözlerinden fazla bir şey anlamasam da
…
Bakmaya doyamadığım gözlerini
Zaman zaman benden kaçırman,
Kopacak fırtınadan haber veriyordu.
Adını koyamasam da
İçimde bir şeyler eriyordu…
Aylar geçti aradan
Ne aradın ne sordun.
Ben her gün bin defa
Niyet ediyorum.
Ama seni arayamıyorum
En son buluşmamızda
Ortaya koyduğun tavırlar,
Seni aramamı imkânsız hâle
Getirdi diye düşünüyorum…
Sana sesleniyorum:
Söyle bana ey vefasız!
Senin tabiatın
Ateş gibi yakmak mı?
Ağlayanın yüzüne
Gülerek bakmak mı?
Ben, akreple yelkovan arasında
Sıkışıp kalmışken,
Merak ediyorum
Nasıl geçiyor zamanın?
Allah’tan korkmaz mısın?
Yok mu senin vicdanın? ...