Seninle konusamadım Şiiri - Bestami Tatar

seninle konusamadım
seninle konuşamadım
seninle konuşamadım
seninle konuşamadım.

saat 18:07 oldu. bogazımda bir yumru inip inip çıkıyor.
konuşayım diyorum dilime gelmişken. daha var diyorum. dahası da var.
susuyorum, bu saatten sonra da konusmam kimseyle gülmem de.
aşagıda sofra hazırlanmıs.
beni bekliyorlar.
kilitlenmiş dilimi çözmek için ugrasıyorlar.
seninle konusamadım ya yemem de içmem de.
gıdasızlıktan bir diri bir kemik olur yakında da ölürüm.
televizyonlar söylemez de gazete de çıkarmıyım bilemem.
beni son kez gazetelerin orta sayfalarında karanlık haberler köşesinde göreceksin.
elindeki resimdekine hiç benzemiyorum degil mi.
aşkın sevdan özlemin en sonunda da ayrılık acın beni ne hallere koydu bakıp da görmez misin.
hala aglamadın mı.
bu saatten sonra yapacagım hiçbirşey eminim aglatmayacaktır seni.
senin kadar kalpsizine rastlamadım.
dudakların tatlı hasretin acı bu nasıl iş anlayamadım ki.
bitirsem mi burda senin için sürdürdügüm mücadeleyi ugrasımı.
bitirsem mi mektuplarımı. bir daha aramasam mı telefonunu. nasılsa açmıyorsun ne degişecekki.

herkes bir yorum yapıyor şu düştügüm duruma.
bu zamanda mecnunluk delilik diye dalga geçiyor kimisi
kimiside savaşımı ugrasımı küçümsüyor bana bilgelik dersleri veriyor.
destek olan yok mu
var tabi onlar da var.
onlara birşey diyemiyorum. demeyecegim de.

işte..
ankaranın üstüne bir akşam daha geldi çöktü.
benim bogazımdaki yumru kaldı gitmedi.
herkes gezip tozuyor
ben camlardan onları izliyorum.
yazmaktan baska yapacak şeyim yok.
işte..
böyle bir vefasız karşısında
eriyor bitiyor yutkunuyorum.

hayal üretim yazdı,
hikayesi de gerçek kahramanı gibi
bir zaman bir yerde karsılasırız sanki.
elinde elma şekeri
geçer önünüzden olgun ama yüregi çocuk biri
tanırsınız di mi beni.
yanıma gelip bir merhaba der misiniz.
korkam birşey yapmam size.
deli degilim ayyaş daha olmadım.
yakında..
yakında...