Umudun bile soğuktan titrediği
Bir İstanbul akşamında
Birleşiverdi ellerimiz
Sen ebruli gecelerin güzeli
Ben ebediyetlerin delisi
Senin sevdalarının miyadı
Gün ışığıyla biter
Benim sevdalarım ise
Benimle kabre gider
Hadi şimdi çık hayatımdan
Ben geldiğim yere dönüyorum
Aşkın olmadığı bir diyardan
Gerçek aşka göçüyorum
Bir koltukta iki karpuz taşınmazda
Bir gönüle nasıl sığar iki sevda
Yaprakların dansettiği bir sonbaharda
Gönlümü koydum işte kara tabuta
Git artık git de çözülsün bu kördüğüm
Ben değilim cesedim son gördüğün
04.04.2003
Z.Kamil/İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 2.5.2003 14:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!