Senin Sessizliğinde Şiiri - Seyrani Göl

Sesin yok,
ama yokluğun
ruhumda derin bir yankı yapıyor,
boşlukta asılı bir tüy gibi süzülüyor,
her kıvrımında eski bir acı, eski bir hatıra var.

Adımlarım senin gölgenin dehlizlerinde hapsoluyor,
kendi suretime,
kaybolmuş bir ışığın peşinden yürür gibiyim.

Bir sokak lambasının altında
donmuş yalnızlığım gibisin;
ışığı var ama üşütüyor,
gösteriyor ama dokunamıyor.

Biliyorum,
aynı gökyüzüne bakıyoruz;
yıldızlar senin için başka,
benim için başka yanıyor,
aynı gecede iki farklı rüya görüyoruz.

Ve belki de hayat,
suskunlukta eşzamanlı yaraları taşımak,
aynı karanlıkta
birbirini görememekmiş.

Ve aşk,
hiçbir yere varmayan bir gölge yürüyüşü gibi,
sessizlikte büyüyen bir çiçekmiş,
dokunamadığın ama hep hissettiğin.
S.GÖL