Senin İzin Şiiri - Sûzi Kalp

Sen hiç duymadın beni.
Oysa içimde fırtınalar vardı.
Bir rüyada yalnız uyanmak gibi,
Gerçeğe uyanınca acı daha da ağırdı.

Her gün biraz daha eksildim,
Seni tutmaya çalışırken avuçlarımda.
Sustum ama öyle sessiz değil,
Çığlıklarla dolu bir boşlukta.

Zaman geçerken sen çoktan gitmişsin,
İçimde hâlâ senin izin.
Ne söyledim neyi söyleyemedim,
Her yerde senin sesin.

Gözlerin yok şimdi bu sokaklarda,
Ama her köşe başında
Bir kahkahan çalıyor kulağımda,
Unutmak mı? Denedim hiç sorma.

Aynı şarkılarda gizli adın,
Sildiğim her notada yine sen yazılı.
Gittiğin günden beri susmadı gitarım,
Ben sustum hazırlıksız, yorgun.

Bazen gece yarısı uyanıyorum,
Kalbim seni anarken suçüstü yakalanıyor.
Sen yokken bile konuşuyor içim,
Ve sessizlik, en yüksek sesle bağırıyor.

Ardında kalan iz hâlâ taze bir yara,
Hepsi içimde, hepsi sana dair hâlâ.
Gideli belki çok olsa da,
Kalbim hala atıyor senin adınla.