Senin içinde olmadığın şiir düşünülemez

Sen yükselen merdivenleri koşar adım çıktığımda kesilen nefesim
Şiirlere içimi döktüğümde kaçıp duran haylaz kelimemsin
Kimsesiz bir gecenin içine işleyip sabahına kaybolan yıldızım
Böylesine tarifsizliğin getirisinin götürüsünün esaretine bel bağlamışlığımla

Sessizliğin kırıldığı desibeli yalnızlığa uzanan saatler dilimindeyim
Gölgelerin sokak aralarında koşuşturduğu karmaşanın kucağına sürüklenişimle
Biraz senden biraz benden hiç kimse oluşumuzun hatırlanışına gebe kalmışlığım
Şiirin bir olduğumuzun şahitliğine geceleri ortak tutmuşluğumuzun nişanıyla birlikte

Solgun çiçekler açmayı unutmuş mevsimlerin değişkenliğine küskün
Şarkıların nakaratlarına bölünen bizliğin çırpınışı
İzliyorum geçip giden zamanı insanların yüzlerinde
Nefesimin tükendiği seslenişlerimin duyulmadığı bir kimsesizlikle