Senin Denizin... Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Ne malum beni sevmediğin,
İnanamam sevmediğine,
Nasıl ki bir türlü inanmadıysam sevdiğine,

Gece olunca yalnız kalınca;
Beni düşünmediğin,
Mırıldanıp şarkımızı, hani ıslıkla çalardın;
Pişman olup yaptıklarından, telefona elinin gitmediği...

Tereddüt besledi ayrılığı;
Yıktı sevda adına ne varsa.
Son sözünü hatırla! neydi?
Maço bir tavırla;
Ne dedin hatırlıyormusun

Tek bir kelimeydi yaktı içimi,
Dedin ki,
-Uyarsa,
Uymadı, uyuşamadık, anlaşamadık da,
Ne malum,
Hasretle içten içe kavrulmadığımız,

Ne yapıyorsun şu anda?
Zihninden ne geçiyor,
Diye sorsam, duyarmısın?
Barışmış mı oluruz? cevaplarsan sorumu.
Beni sorarsan yine telefonun başında bekliyorum...
Boşa geçiyor zaman.

Uzat ellerini,
Okşa saçlarımı,
Bak gözlerimin içine, karşındaymışım gibi,
Ya da bak, son resmime..

Gözlerimin denizinde hayal kurabilirsin,
Bilsen seni nerelere götürür...
Belki de özlediğin,o uzak diyarlara, ıssız adalara...

Bir not yaz bir şişe içinde at denize;
Belki seni kurtaran ben olurum,
Kim bilebilir.

Deniz gözlün,
Senin Denizin...

3/Eylül/2009/Bodrum