Senin Allah’ın Var mı Şiiri - Kudret Alkan

Davran hayallere, omuzlarına melodiler yüklensin.
Bir umut olsun bedenin de düşler yine sokak.
Sen kokuyorum, lakin senden taşıyorum.
Sevincine, gözlerine, henüz keşfedilmemiş zihnine.
Ben düşünce ve uçurtmaların kıyısında.
Avazım çıktığı kadar senim.
Her şeyimle acında ve dertlerinde.
Bir dermandır, arayıp da bulamadığımız.

Yorgunluk kokuyor, odamız.
Yastığımızda gözyaşının külden dümenleri.
Acaba bu deniz yol verecek mi?
Acaba bir bahar daha gelecek mi…
Demiştim, söylemiştim seni çok sevdiğimi.

Uğruna menekşeler, uğruna çaldığım deli bir hasret.
Yine yankılanan yollarda bir başıma.
Umut dolu dizgin, Allah ile yalnızlaşan.
Odamda duvara vurduğum intihar notları.
Acaba hangi mezar toprağı ağlatır.
Acaba bendeki acılar arınır mı?

Ey sevgilim,
Sen hiç ölümle zar attın mı…
Bir barbut oyununun ortasında kaldın mı.
Sokakları geçerken lambalara küstün mü.
Senin gerçekten bir Allah’ın var mı…