hayat eve sığar demişlerdi
evet sığdırdik !
koca bir hayatı eve sığdıran insanın
gün gelir , içi içine sığmaz
bazen sevinçten bazen üzüntüden
ne yerde ne gökte misali
bir tek dualara sığınır
dualarla döker içini
dil yorulsa da yürek yorulmaz .
.
şimdi nasıl zapdedecegim ben beni ..!
.
gönül gözüyle gördüm
gönül gözüyle sevdim
gönül diliyle andım seni,
öldüm öldüm dirildim bir kedi gibi
yandım yandim kül oldum
küllerimden yine sen doğdun
ateş aynı ateş.!
saçımın telinden ayak tırnağıma kadar
v a r oldun
oysa
y o k t u n .!
.
.
şimdi bana borçlusun
direneceksin
y a ş a y a c a k ş ı n
bileceğim ki bir yerlerde var olduğunu
bir avuç ilaç iç
ama y a ş a
topyekûn dayanamam yokluğuna
ne acıdır bu imtihan
duysun Yaradan
bağışlasın seni
varlığınla yaşayana
bağışlasın
varlığının yokluğuyla avunan bana ..!!
Canan Eren
03.Ocak 2021 / Balıkesir _Erdek
Kayıt Tarihi : 3.1.2021 10:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayat eve sığar da insanın içi içine sığmaz
