Seni sevmenin bedeliydi suskunluğum

Susmak gerekiyordu sustum
Kendi içimi parçalayarak
Sesim kesilip, boğulurcasına sustum
Gün doğmaz şehirlerin içinden geçip
Sensizliğin getirdiklerine sustum
Varlığını yüklediğim gecelere
Yokluğunun doyurmadığını kustum
İçten içe sustum
Yangınım olduğunu söyleyemeden
Gözlerinin içinde kaybolup
Ellerimi tut diye haykırırken sustum
Sonu yok hükümlerine isyan edip
Bir başı olabilirdi isteseydin diyemediğime sustum
Konuşmayı istedikçe konuşamadığıma
Yaklaşmak istedikçe uzaklaşmanı izlemeye
Dokunmayı istedikçe üşümüşlüğüne
Merhem olamadığım için sustum