Seni seviyorum Şiiri - Şeref Öztel

Bir özlemin içinde tutsak kalan yüreğim sensızlığı artık kabul etmıyor
Bir türlü kabullenmiyor uzaklarda oluşunu
Sabah uyanıyorum yanımda olmayışın içimdeki hüzünlerı alevlendiriyor
Gözlerım dalıyor bir yerlere doğru tessellıyı seni düşünmekte buluyorum

Hani diyorum kendi, kendime günler gelip geciyor hala ulaşamadığım bu sevginin yokluğunda ayakta kalabılecekmiyim
Saclarını okşamak geliyor içimden sevgimi sana bellı etmek doyasıya sarılmak istıyorum sana

Ellerini tutmak mutluluğun yolunda beraber yürümek istıyorum seninle
Haykırmak istiyorum seni seviyorum diye duysun bütün canlılar
Sen benim için bir ağacın dalı gibisin tutunmak istiyorum dallarına
Beni benden kopar al götür uzaklara

Gözlerinin içine bakarak gözlerim değil ağlasin senin için bu yürek
İşte benim mutluluğum senin yüreğin; gecmışıne bakmıyorum
İki yürek bir bedene sığarmı benim yüreğimi o bedene koymak istıyorum
Yanlız kalmasin yüreğin ya beraber ya hiç bu yüreğin adresi orası iyi düşün