Bazı şeyleri söylemek zor be gülüm.
Yaşarsın,ima edersin,belli edersin ama...
Söylemesi zor!
Sanki söylesen..açığa çıkaracak;
Elinden kaçıracakmış gibi oluyor insan.
Ulu orta...
Yüzüne baka baka söylemesi zor.
Elini tutup sokak sokak dolaşırsın,
Gözlerinin içine bakarak,
Saatlerce..hiç konuşmadan! !
Her şeyi anlatırsın.
Ama bazı şeyleri söylemeye utanıyor insan
Aslında utanmak ta değil
Ama söyleyemiyorsun
Çekiniyorsun işte bir şekilde.
Kelimeler yürekten ürpere ürpere gelir,
Boğazında düğümlenir..
Ağzın kurur...
Yutkunup durursun
Ama söylemesi zor!
Mesela ben isterim ki..
Akşam en son senin sesini duyarak
Öpüp yatayım.
Sabah öpüp uyandırasın
İlk senin sesini duyayım..
Elimi yüzümü yıkadıktan sonra
Havluyu senin ellerinden alayım
Sen çayı demlemiş ol
Ben sofrayı hazırlayayım
Sen ekmeklere yağ sür
Ben çayları doldurayım
Beni işe uğurlarken
Ceketimi sen tut
Ayakkabılarımı önüme sen koy
Ben seni hayran hayran izleyeyim
Sen kapıyı açarken
Ben alnından öpeyim.
Akşam olsun diye acele edip,
Günü kendime dar edeyim..
Yani her şeyi söylüyor da insan..
Ama bazı şeyleri söylemek zor.
Anlıyorsun..
Ama duymak istiyorsun
Biliyorum.
Aslında, içimden milyon kez söylüyorum
Hem de her gün, her saat..
Seni Seviyorum...
Kayıt Tarihi : 21.10.2013 18:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!