Seni çok özledim sevgilim o gülen gözlerine bakmayı gülüşünün bana kattığı huzuru özledim
sensizken hiç mutlu değilim sanki ölüm döşeğine düşmüşüm düşmüşümde ölemiyo gibi hissediyorum
sanki nefesimi en derine çekmişimde çekmişimde geri veremiyomuş gibi hissediyorum seni her şeyden çok özledim be sevgili sensizken kalbim karanlığa gömüldü güneş doğmuyor be sevgili
sen gittikten sonra umutlarım ümitlerimde gitti benden mutluluğum gülüşlerimde terk etti kısacası bende var olan her şey senin gidişini takip ederek yapayalnız bıraktılar beni hergece resimlerinle konuşuyorum biliyomusun sevgili her farklı resmine baktığımda sözlerim tükeniyor tükendikçe sözlerim suskunluğa dönüyor suskunluğum ise göz yaşlarıma dönüşüyor ben hala seni çok seviyorum sevgilim ve biliyormusun hergün pencereye çıkarsın diye heycanla pencerene bakıyorum seni görme umuduyla ben hergün heycanla dışarı çıkıyorum sensizken hiç bişeyden keyif alamıyorum artık sevgilim ve tek temmenim bana gelen sen olmayacaksan eğer ölüm herkesten önce gelsin
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta