Sanırım inancın , ümidin ve güvenin bittiği yerden başlamak lazım seni anlatmaya.
Yani saf ve temiz bir gönlün olacağına inancın kalmadığı,Ümit yok artık dediğim anda , ümitsizlik putlarını yıktığın . Çelişkilerin , olanaksızlıklarin , riyanın ve ihanetin güven tapınaklarını yıktığı yerde , yeniden belkide son kez o tapınakları inşa ettiğin yerden.
Yani sadece yüreğe değil sevgili iliklere kadar işlediğin o yerden.
En başlarda sadece ve sıradan biri gibi gelmiştin , ve bir süre sonra sende onlar gibi gideceksin sanmıştım.
En hoyrat en fırtınalı en öfkeli en kızgın gecelerde alabora olurken ben , gelip öyle bir baktın ki gözlerinin durgun denizlerinde duruldu bu hırçın yürek.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta