Senfonik Viyena Şiiri - Seyfi Karaca

Nasil severim..
Günün yoruluslarini suya sarhos deniz köpüklerinden
Berrak ve bembeyaz mavimsi sandaldan
Yildizlara bakmaya doymayan ay gibi
Dünyanin etekleri bal sarisi kumsal aklimin önü günesli gökyüzü
Yükleyip giderim trenlere gönlümü
Az biraz daha bekleseydi gün dogacakti zaten
Dökülüp sökülecekti yeni boyasi sivasi eski evlerden
Kavak da sögüt de bakip imrenerek uzaktaki koruluga dereye
Gece ayda kalan yildizlrin kamasmis gözleri gibi yani
Kim kimi seviyorduysa
Ask ona
Oraya kadar
Dumandir bazi kalbimdeki mevsim
Ara duraklarda incir ezmesi recel ve kahve
Bilirim makastan makasa gecer binlerce yolculuklar
Her defasinda sonbahar yanar irmakta solo ve senfonik
Kimbilir kac bir diyardir bu sefer de burdaki zevki sefam
Ansizin viyana olmustur gece
Karanliga karisip akip giderken tunadan…

Ekim / 20