Sana çok şiirler yazdım. Çok şiirin içinde öldürüp, yeniden yaşattım. Bir ayrıldım bir barıştım. Bir bütünün içine sığmaz olduk. Bir şiirin içinden taşıp giderken hep eksiktik, eksiltilmiştik. Bizim tam olmamız demek, tüm kuralların altüst olmasına eşdeğer tutulur olmuştu. Şimdi iki yarım, bir tama dönüşememe sancılarıyla savrulup gitmekteyiz. Yönünü bilmez, önümüzü göremez oluşlarımızla... Şimdi anlıyorum ki; ne şiirler yaşatabilmiş seni, ne de ben öldürebilmişim seni. Sen kendi dünyanın içinde kendi çıkmazlığına, ben senin ulaşılmazlığının esaretinde yaşayıp durmuşuz. Her şeyden habersizce...
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta