Ezber bozan gecelerin içine düşüyorsun. Sabahlarına günün ışımasıyla, yeni bir dünya oluşunla... Sıcaklığın öteliyor soğukluğu, gün doğuyor gözlerinin içinden. Şimdi sen sessiz güzel, aydınlattığın dünyanın gökkuşağı olmuşluğunla; gülüşlerinle dağıttığın kara bulutlardan yağıyorsun, serinlemeye ihtiyaç duyan bir yüreğin en derinlerine... Bir gün bir kitapta adın geçecek, çünkü o kitabı ben yazacağım ve sen yaşayacaksın. Bana yakın benden uzak oluşunla…
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta