İlk bakışta uzaksın, ikinci bakışta uzansam tutacak kadar yakın.
Mesafelerin önemini yitirdiği, seni geri getirmediği ama senliği bitirmediği içime yer ettirdiği günlerin içindesin… Doğrudur uzaksın, uzaklığını öpüyorum gözlerinden, öpüldükçe küçülüp ışıltısı küçülüyor ve sen d/üşüyorsun başka bir dünyanın içinde ellerime ısıtılışınla… Gözlerin büyüyor gecenin içine, ışıltısı aydınlatıyor bambaşka bir mevsimin çiçeğini… Benden uzak, bir o kadar bana yakın oluşunla…
Kayıt Tarihi : 21.10.2014 20:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!