Denizden yakalanıp akvaryuma atılan bir balığın günleri gibi sensizliği yaşamak. "Yağmurdan kaçıp doluya tutulmak" gibi... Seninle su gibi akıp giden zaman şimdileri düğümlemiş, ne çözülüyor ne çözümleniyor. Sadece yazanının bildiği, okuyanın kendine göre resimlediği, kendi içine dönük, kendi içine imgelem örülü bir şiir gibi...
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta