Şimdi teselli verenlerin güneşiyle kurulanıyorum. Oysa senliğin yağmurlarıyla ıslanıp çıkmıştım düşlerin atlasından… Dünyaya döndüğüm yüzünün, aynalarda gördüğüm gözlerin, huzuru bulduğum sözlerin içimi okşuyor… Bu yabancı güneşler ısıtmıyor sensizliğin üşüyen yanını, senin yağmurlarına tutulup sel olup gitmeyi kucaklıyor… Bu şehir ve içine yerleşik bir ben, kaybolup gidiyor. Kavuşmak ilahi bir adaletin benimseyişiyse, bu beden o günlerin şafağını sayıyor…
gittiğim bütün hekimler aynı şeyleri söylediler
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Devamını Oku
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta