Şimdi teselli verenlerin güneşiyle kurulanıyorum. Oysa senliğin yağmurlarıyla ıslanıp çıkmıştım düşlerin atlasından… Dünyaya döndüğüm yüzünün, aynalarda gördüğüm gözlerin, huzuru bulduğum sözlerin içimi okşuyor… Bu yabancı güneşler ısıtmıyor sensizliğin üşüyen yanını, senin yağmurlarına tutulup sel olup gitmeyi kucaklıyor… Bu şehir ve içine yerleşik bir ben, kaybolup gidiyor. Kavuşmak ilahi bir adaletin benimseyişiyse, bu beden o günlerin şafağını sayıyor…
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta