Sessiz kalıyorum sensizliğin karşısında. Konuşmayı istediklerimin dile gelmezliği, geçmek bilmeyen sensiz günlerim. Bu geceler hep böyle miydi? Hep ıssız, hep uzak, hep sessiz ve sensiz. Günlerin içine kaybolup gidiyorum. Gelip geçicidir yalanını dilime nakarat edip, gelip geçmeyişlere tanık oldukça gerçeklerle yüzleşiyorum. Sensiz olmak bir yana, sensizliği yaşamak iki... Ya sen kopuksun, ya ulaşılmaz oluşuna yitip gitmişliğim... Ya ben değilim, ya sen bende değilsin.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta