Sana bir şey demiyorum. Herkesin haklı olduğu bu dünyada sende haklısın. Haksız olanın kim olduğu belli olmayan bir düşten geçiyorum. İçimde yeşeren bir bahçe, mevsim kışa dönmüş yüzünü ve çiçeklerini topluyorum. Kendini hissettiren ayaz, ben baharı yaşıyorum. Düne dair izler silinirken, ben yüreğine yürüyüp gidiyorum ve sana…
Haklısın haklı olmasına ama özlendiğini bilmekte hakkındır haklısın…
Diyorum…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta