Neden bu kadar çok sevildin. Bizim bize yetmeyişimiz karşısında ve neden bu kadar çok yazıldın, yaşanmışlığının anlatılmazlığıyla… Sen düşleri yorgun, hayalleri solgun, kendi kendine yeterken dünyamın içine yer edip mevsimine ters düşen yalnızlık çiçeği… Ne çok sen olmuşum. Ne çok sensizliğinle dolmuşum… Seni seninle düşünüp, yanına sokulmuşum.
Şimdi aramıza giren mesafelere kafa tutuyorum
Şiirlerinden gemiler yapıp denizlere bırakıyorum
Seni düşündüğüm zamanları da sensizliğinle işleyip
Yaşarken yazdıklarımı okuman için sana yolluyorum
Kayıt Tarihi : 5.10.2014 20:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!