Senden kalan ne varsa Şiiri - Poyraz Can

Bir gülüşün düştü içime,
Çürümüş bir gül gibi, kokusuyla değil,
Anısıyla yaşatıyor beni.
Hâlâ sen kokan odalarda
Zamanla değil, yalnızlıkla sararıyor duvarlar.

Gittiğin gün,
Aynadaki yüzüm bile bana küs kaldı.
Çay bardağında bıraktığın parmak izini
Üç kıştır silemedim,
Sana benzettiklerim çoğaldı ama
Senin gibi giden hiç olmadı.

Kırık dökük bir defterim var,
Adın her satırda başka bir yara,
Bir harfini kapatsam eksik kalıyor,
Hepsini okusam yeniden ağlıyorum.
Adın bir şehirdi belki,
Ben göç ettim…
Ama tabelasını hep yanımda taşıyorum.

Geceye sarındım,
Gölgeni yatağın boş tarafına yatırdım.
Bir insan, bir hayal kadar susabilir mi?
Ben sustum.
Senin en sevdiğin şarkıyı
Yarım bırakıp susan koro gibiyim artık.

Kalbimi ellerinle değil,
Gidişinle oydun.
Her şey aynı yerinde duruyor,
Bir sen eksiksin,
Ama eksik olan her şey gibi büyüdü yokluğun.

Şimdi senden kalan ne varsa
Bir çakmakta, bir cüzdanda,
Bir de kalbimin çıkmaz sokağında yaşıyor.
Sana yazmadığım her cümlede
Bir sitemin altını çiziyorum:
"Hiçbir aşk, yarım kalanlar kadar yakmaz canı."