Senden Düşkün Olana Şiiri - Farettin Çakal

Bazen bedeni yük olur insanın ruhuna,
Taşımaz olur omuzları inadına,
Boş veresi gelir her şeyi,
Bu kez de hayat izin vermez ona.

Haykırmak ister dünyaya, her şeye inat,
Kainat lal olmuş sanki kesilmiş hilkat.
Dostluk kardeşlik hep bağlanmış çıkara,
İnsanlığı bu çukurdan insan nasıl kurtara.

Umut ek her gün toprakla buluşsun tohum,
Yalanlar riyalar yığılmış sanki kum.
Hani medeniyet denen o iki yüzlü melun,
Döker durmadan kusar öfkeyle kini,
Unutmuş yaradanı nerede kalmış dini.

Aç yatarken kardeşi tok olduğunu bilmez,
Yaradan verdikçe şükre asla yönelmez.
Zenginler bir dosya sıra gelir fakire,
İnsanın üzerinden kirler nasıl döküle.
Yaradan emretmiş verdiğinden insana,
Vereceksin sende senden düşkün olana.