Sende Yaşa!.... Şiiri - Döndü Dülger

Kolay değil demiştim hasretle muhabbete oturmak.
Kolay değil demiştim demler sofrasından sağlam kalkmak.
Şimdi yalnızlığın sarp yokuşu ne kadar da çileliymiş,
Ayrılığın sorgusu ne kadar da çetinmiş,
Sende gör, sende yaşa!
Sevdayı kelepçe takıp zamana hapsedince,
Sevgilinin bukleli saçlarını tel tel dökünce,
Ertelenmiş duygulara hasret gölgesini düşürünce,
Baharın nasıl çalınırmış, kış nasıl kapını aşındırırmış,
Sende gör sende yaşa!
Şimdi dumanını yuta yuta yanmak neymiş,
Sabır çeke çeke sabahlamak soluğu nasıl kesermiş,
Susmanın karşısında kan bedeninden nasıl çekilirmiş,
Bir gün nasıl asıra döner vakit sessizliğe nasıl evrilirmiş,
Sende gör, sende yaşa!
Zormuş demi gönül iniltisini yanık türkülerle bastırmak.
Sabahı edemediğin gecelerde hıçkırıklarını susturmak,
Zormuş demi satır aralarına sevdayı tutuşturmak.
Varlığını bilip yokluğuyla sınanmanin nasıl bir dert olduğunu,
Sende gör sende yaşa!
Şimdi sıretin suretine acıyı nasıl motif motif nakşedermiş,
Sende gör, sende yaşa!...
Döndü Dülger