Sen Yaşamamışsınki Be Çocuk

Sen hiç aylar boyu,
Kara lastik bekledinmi.
Helva yemek için,
Harman zamanını gözledinmi.
Bir bardak çayı,
Kör köşeden izledinmi.
Kara somunun içine peynir gibi,
Şehir ekmeği koyup yedin mi?
Büyük bir kamyon gördüğünde,
Koşup tekerleklerini saydınmı?
Bir taksi gördüğünde,
Yarım saat inceledinmi?
Kese kağıtlarını açıp,
Gazete diye okudunmu?
Traktörle jipin farkını,
Öğrendikçe şaşırdın mı?
Kırlarda aynı göletten,
Hayvanlarla su içtinmi?
Katırın arkasında günlük,
On beş saat yürüdünmü?

Kitap taşıyan ellerin?
Çatır çatır yarıldı,kanadımı?
Dünya dönüyor dediğinde,
Azarlar işittinmi?
Bir top alabilmek için,
On kişiden para topladınmı,
Bisiklet özlemlerin,
Hayallerde kaldımı.
Devrezin kumluklarında,
Toplar oynadınmı?
Dereden balıklar tutup,
Karnını doyurdunmu?

Varsa bir eksiğin;
Sen yaşamamışsın ki be çocuk,
Yaşam bildiğinden çok soğuk,
Bak ben bu yaşta,
Doymuyorum,donuyorum,
Şubat ayazında,
Bir kabanım bile yok,
Bir bilebilsen,
Ah çocuk...Ah,
Üşüyorum...üşüyorum.

Hasan Arpacı,1972,Ankara