Gözlerim yine ağlamaktan yana. Tarafsız yalnızlığımı istiyorum. Seninle başlayan, seninle devam eden ve seninle bitecek olan yalnızlığımı istiyorum.
Sen benim yalnızlığımın başkentisin. Bu akşam ki yalnızlığımı sağır ve dilsiz bir adama benzetiyorum. Ne derdini anlatabiliyor, ne dertten anlıyor. Aynen sen gibi! Kelimeler üst üste ihanet ediyor bana. Aldırış etmiyorum, ne de olsa alışkınım.
Sana yazdığım ilk ve son mektubuma böyle başlamak istemezdim. Ama hatırlarsan böyle bir “özür”le başlamıştı her şey. Anlatamadığımız anlayamadığımız tüm konuşmalar için özürle başlamıştık konuşmaya. Tarihi bilinen ama adı saklanan kelimelerin arkasından seyrediyorduk birbirimizi. Öyle keskin cümleler kuruyorduk ki sanki bileklerimizi kesiyorduk. İntihara zorluyorduk birbirimizi.
Hangi kelime bizi yaralasa o kelimeyi ilahlaştırıyorduk. Hangi harf bizi acıtsa, cümle içinde en çok o harfi kullanıyorduk. Özel bir rekabet halindeydik. Kim daha çok kanatsa o günün birincisi oluyordu. Karaladığımız tüm yazılar birbirimizi kanatmak içindi.
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Özür dileriz aşktan. Biz aşkı değil birbirimizi kanatmayı, yalnızlığı, acıyı sevdik. Sizler gibi sahte sözcükler fısıldamadık kulaklara. Yalanlar söylemedik, haksızlıklar yapmadık. Aldatmadık birbirimizi hiç. Sözümüzde durduk, yalnızlığı doğurduk. Sakat doğacak hüzünlerimiz olmayacak asla
etkileyici bir anlatım.....okurken yaşıyor kişi......yüreğinize sağlık
Sen yalnızlığımın başkenti oldun. Beni en iyi tanıyan, anlayan, yaralayan. Ben acıyı hüznü yalnızlığı seninle sevdim. Seninle alıştım en kötü günlere.
Yanımda olduğun ve beni kanattığın için teşekkür ederim sana.
Yalnızım yalnızca, hepsi bu
Yalnızlığım beni içine çekiyor
Ben yalnızlığımı
Hatırlar mısın nerelisin diye sormuştun
Cevap veriyorum şimdi
Ben aslen yalnızım
Arif Bey tebrikler hüzünlü
samimi duygusal bir anlatımdı
İç kanamalı günlerimize tampon diye bastığımız acı dökümlerimiz, irin sızan tümcelerimiz, bizi var eden sözcüklerimiz... Hepsi biziz, hepsi içsel yalnızlığımız.
Sen yalnızlığımın başkenti oldun. Beni en iyi tanıyan, anlayan, yaralayan. Ben acıyı hüznü yalnızlığı seninle sevdim. Seninle alıştım en kötü günlere.
Yanımda olduğun ve beni kanattığın için teşekkür ederim sana.
Söylenebilecek en güzel son söz, son veda. Tebriklerim sonsuz...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta