Sen ve İstanbul Şiiri - Mehmet Necip Özmen

akşamın bir vaktidir
kapatırsınız kapınızı
o hengame
o şehri cümbüşane
hala dalar kulaklarınızı
evinize varmışsınızdır
sızı mızı
mavisi kırmızısı
gemideki deniz kızı
her kötüyü arkanıza almışsınızdır
her iyiyi de
meğer
dünya ne kadar sessiz
bazı yalnızlık
ne kadar eşsiz
çok sürmez
birazdan ılımanlaşırsınız
birden değişir sanki renkler
morarır kızıllıklar
oynaşırlar
pembeler maviler bir yerlerinizde
kasveti
defetmek istersiniz yanı başınızdan
usulcak
yerini almaktadır tablonuzda renkler
ressamın
gizemli fırçası tutsak eder duygularınızı
şimdi sakinsiniz besbelli
bir kıyısındasınızdır İstanbul'un
hah haay
şu
akşam üzerinin yaptığına bakın
rumun kahvesindesiniz
dönemeçten yukarı taş kaldırımlar
sedirleri örtüsü göğün
bulutlara yakın
gerdanlığı
mor beyaz salkımlar
büyükada’nın gümüş oynaşıları
gök güvercinler
martılar
bu şehrin nişanı bu şehrin sahibi
yıldız çiçeği
kadınlar
küpeştesinden köpük olur
düşlerime yağarlar
adalar
vapurlar
martılar ve kadınlar
hepsi deniz
hepsi yosun
hepsi sen
hep sana sevdam
hep hasretim kokar

10/5/2003